جو
جو یک ماده خوراکی ایده آل برای نشخوار کنندگان و غیر نشخوار کنندگان محسوب می شود. میزان پروتئین خام آن بین 6 تا 14% متغییر بوده ، اما بطور متوسط 12-11% پروتئین دارد. نشخوارکنندگان از انرژی بالای جو که بیشتر از نشاسته آن ناشی شده و به میزان زیادی قابل تخمیر است بهره می گیرند و این امر باعث افزایش پروتئین شیر و تسریع رشد می شود.
استفاده از جو در جیره حیوانات تک معده ای ها مانند خوک و طیور نیز مانند نشخوار کنندگان به منظور تامین انرزی صورت میگیرد اما اگر هنگام استفاده از جو در جیره طیور از آنزیم مناسب ( گلو کاناز) استفاده نشود ، میزان جو مصرفی در جیره باید محدود گردد. در مقایسه با گندم، جو دارای الیاف بیشتر و نشاسته ی کمتری بوده و به همین دلیل ممکن است برای طیور قابلیت هضم کمتری داشته باشد . ارزش غذایی جو به واریته ، میزان پروتئین و حجم دانه آن بستگی دارد.
در صورت استفاده از جو در جیره نشخوارکنندگان ، میزان کم (حدودا10 درصد ) از آن بدون آنکه تخمیر شود می توان از شکمبه عبور نماید . از نظر کیفی ، جو مثل تمام غلات از کیفیت پروتئین متوسطی برخوردار بوده و به ویژه از نظر اسید آمینه لیزین محدودیت و یا کمبود دارد.
جو جهت تکمیل علوفه ها مناسب بوده اما در این مورد و بویژه در مورد دانه هایی که عمل آوری می شوند باید به تعادل مواد معدنی و ویتامین جیره توجه نمود .
جو بطور کلی از نظر ویتامین های محلول در چربی و ماده معدنی کلسیم فقیر است . باید توجه داشت که عمل آوری دانه های مرطوب با استفاده از اسید پروپیونیک باعث کاهش بیشتر ویتامین در آنها می شود.
پژوهشگر ارشد کشوری در صنعت شترمرغ
مدرس دانشگاه و عضو کمیته علمی دانشگاه
مشاور تلفنی پرورش شترمرغ ایران
Dr Zamani PHD TMU Iran
akbarzamani.ir
09132098516
درباره این سایت